چرا ایرانی ها در برخورد با هموطن خود خشن شده اند؟

تکلمه : زمانی‌ که فاصله #فقیر و غنی‌ شدت می‌گیرد و " پول " تعیین کننده هویت اجتماعی انسان‌ها باشد، و این خود را به شکل سرکوب‌های اجتماعی، فرهنگی‌ و روانی‌ نشان دهد، صحبت کردن از صلح و صفا میان انسان‌ها بیشتر شبیه به یک شوخی‌ تلخ است، سرمایه داری در ایران به مرحله حاکمیت تام و تمام خود رسیده است، و با این سیاست‌های تجویز شده از بانک جهانی‌ و همت و عزم دولت‌ها در ایران در پیگیری آن ، و فقر و بیکاری گسترده حاصل از این سیاست‌ها ، هر روز بیش تر از روز پیش شاهد این ناآرامی‌های فردی و اجتماعی خواهیم بود.

به گزارش تیتر شهر، بررسی آمارهای نزاع در کشور ما نشان میدهد، ما ایرانی ها در سال ها اخیر قدرت تحمل یکدیگر را کمتر داریم و مانند سابق، وساطت یک یا چند نفر برای پایان دادن به مشاجرت‌هایمان نیز، کارساز نیست.

براساس همین روبکرد روزانه یک هزار و 600 پرونده نزاع در ایران تشکیل می شود که همه آنها منجر به جرح بیمارستانی شده و این یعنی در 60 دقیقه، 66 نفر با هم درگیر شده اند و کارشان به دادگاه و بیمارستان کشیده است. آماری قابل تامل برای کشوری که سابقه تمدن 9 هزار ساله دارد و از نخستین جوامع تمدن ساز در دنیا و تاریخ بوده است.

جامعه ای که گردشگران خارجی مردمان آنها را به مهربانی و خونگرمی می‌شناسند چه می شود که در برخورد با همطون خود، به یک پای ثابت برای دعوا و زد و خورد تبدیل می شوند؟. چرا ما ایرانی ها در مواجه به همشهری و هموطن خود از قدرت گذشت و انصاف کمتری برخورداریم؟.

روانشناسان معتقداند، پایین آمدن آستانه تحمل مردم به علت مشکلات معیشتی، فشارهای اقتصادی و روانی باعث می‌شود که مردم با جزئی‌ترین مورد تصادف و اختلاف حرکت ناخوشایندی از خود نشان داده و به عبارتی دیگر دست به نزاع و درگیری بزنند.متاسفانه استفاده از مشروبات الکلی، قرص‌های روانگردان توسط جوانان در بسیاری از موارد آن‌ها را مسلوب الاختیار کرده چنانکه در برخی از موارد این گونه افراد با ایجاد درگیری در خیابان، آرامش جامعه را برهم زده و رعب و وحشت ایجاد می‌کنند.

خودنمایی و تلاش برای کسب هویت از دیگر دلایلی است که افراد به خصوص جوانان به سمت نزاع و درگیری روی می‌آورند و آن‌ها با استفاده از قمه و چاقو و سایر سلاح‌های سرد حوادث تلخی را رقم می‌زنند. به هر حال نزاع، خشونت را تشدید می‌کند و هنگامی که رواج یابد، خطرناک‌تر خواهد شد چون با مشاهده یک صحنه خشن، مردم یاد می‌گیرند در شرایط مساوی آن را تکرار کنند. چه بسا خانواده‌هایی که برای انتقام‌گیری از افرادی که در نزاع و درگیری عزیزان خود را از دست داده‌اند، به عناوین مختلف سعی کنند انتقام نزدیکان خود را بگیرند.

اگر این روند در جامعه ادامه پیدا کند، امنیت اجتماعی نیز به خطر افتاده و جایی برای برقراری فضای صلح و گذشت مانند آنچه در گذشته در بین خانواده، همسایه و محله جاری بود، وجود نخواهد داشت و ما کم کم با جامعه ای مواجه خواهیم شد که برای دفاع از خود در برار انواع تهاجمات اجتماعی، مجبور به استفاده از ابزارهایی نظیر سلاح سرد خواهد شد.

به همین دلیل نیز در سال های اخیر استفاده از سلاح سرد در شهرها و به ویژه در بین نوجوانان، رو به افزایش گذاشته است و برخی حمل این نوع سلاح را نوعی دفاع از خود در برابر واکنش های بیرونی جامعه می دانند. حس ناامنی به همنوع سبب شده تا مردم ایران در سال های اخیر نتوانند به موفقیت در کارهای گروهی و مشترک دست یابند و با عدم اعتماد به هموطنان خود، فردگرایی در جامعه رواج یافته است.

اما فاکتور مشکلات معیشتی چندان در دسترس مردم نیست و باید حکومت و به ویژه دولت ها با ایجاد سازوکارهای بهبود فضای کسب و کار و رونق اقتصادی، تحملی که از مردم به دلیل برخورد با انواع دست اندازهای مالی کاهش یافته است، را به نقطه اولیه یا بهبود خود بازگردانند.

از سوی دیگر، امکانات تفریحی در کشور به صورت برابر توزیع نشده است و برخی از مردم نمی‌دانند تعطیلات خود را چگونه سپری کنند. اوقات فراغت بسیار با اهمیت است و بیشترین اختراعات از اوقات فراغت مخترعان بوده است.

عدم تخلیه روحی قشر زیادی از مردم به ویژه نوجوانان سبب شده تا انرژی مازاد درونی در دوران جوانی، در خیابان ها و با ضربه زدن به یکدیگر تخلیه شود و از همین رو، این مسئل زمینه ساز عدم امنیت اجتماعی و افزایش زد و خوردهای خیابانی در کشور شده است.